araogenn

Yângâ tî Breton

Pandôo

araogenn \a.ˈrɔː.ɡɛn\ linô gâlï

1. (Ndïäyângâ) tähüzü
   • 581. An araogenn, evel m’hel lavar an anv, a zo ur ger hag a vez lakaet dirak ur gell all : anv-kadarn, anv-verb, anv-gwan pe adverb evit e liammañ e doare pe zoare ouzh ur ger all a zeu a-raok. — (Frañsez Kervella, Yezhadur bras ar brezhoneg , SKRIDOU BREIZH, LA BAULE, 1947, lêmbëtï 333)