Yângâ tî Breton

Pandôo

arzell \ˈar.zɛl\ linô gâlï

(Sêndâ-saterê) ngängägerê
- Hag eñ da redek war e lercʼh ha bannañ e cʼhoaf outañ, a dizhas anezhañ en e arzell. — (« Kad Mag Muccrime » na Al Liamm , Meurzh–Ebrel 1954, niv. 43, lêmbëtï 48)
- War he cʼhrabannoù e ruz Pani Stanislawowa betek ar gwele hag eno e ver evel pa vefe trocʼhet dezhi he divarzell. — (Jarl Priel, « An eil sul goude ar Pantekost » na Al Liamm , Meurzh-Ebrel 1964, niv. 103, lêmbëtï 108)
- Dalcʼhmat e vezent er penn, Gabig pe Jarl. Aze oa arzelloù !… — (Youenn Drezen, Skol-louarn Veig Trebern , 1,1972-1974, lêmbëtï 120)