beajour

Yângâ tî Breton

Pandôo

beajour \be.ˈɑː.ʒur\ linô kôlï

1. watambûla
   • Un deiz koulskoude, ur beajour, poulzet gant ar cʼhoant, a soñjas evel-hen : « Sed amañ un taol-chañs ; riskl a zo, avat. Arabat eo din tostaat dievezh. » — (Abeozen, Marvailhoù Loened , Skridoù Breizh, Brest, 1943, lêmbëtï 29)