biz-bihan

Yângâ tî Breton

Pandôo

biz-bihan \bizˈbiːãn\ linô kôlï

1. (Sêndâ-saterê) asiäkulä
   • Rukunus, d’he soñj, e oa ober evel kement a vercʼhed er marcʼhad, distagañ an tammoù da dañva gant ivin ar biz-bihan. — (Roparz Hemon, Eñvorennoù Yaouankiz , in Al Liamm, niv. 64, Gwengolo-Here 1957, lêmbëtï 44)
   • Sellit ho piz-bihan, ho hini en tu-deou [...] — (François-Marie Luzel, Gwerziou Breiz-Izel I , Lorient, 1868, lêmbëtï 268)