duo

Yângâ tî Latêen

Pasûndâ wüngö

duo \sêndagô ?\

1. ûse
   • duo consules.
   • circiter duūm (= duōrum) milium intervallo — (Sall. J. 106, 5 )
   • duūm (= duorum) mensum spatium consulibus datum est — (Tite-Live, 3, 25 )
   • duae partes exercitus
   • duo talenta argenti — (Plaute, As. 1, 3, 41 )
   • nocuit sua culpa duobus — (Ovide, M. 15, 115 )
   • navesque triremes duas, quas Brundisii faciendas curaverat, ad fauces portus prodire jussit — (Caesar, BC. )