feda

Yângâ tî Oksitanïi

Pandôo

feda \ˈfeðo̯\ linô gâlï

1. (Nyama) wâlï-taba
   • De la plana florida li veniá, a còps, lo cant d’un pol o lo belèc d’una feda.— (Sèrgi Viaule, Fotuda planeta ! , 2014)
   • El li veniá gardar las fedas lo dimenge, quand ela voliá partir per la messa o a vèspras.— (Jean Boudou, Contes dels Balssàs , 1953)

Âkpalêtôngbi

• oelha (1)