koŝmaro

Yângâ tî Esperanto

Pandôo

koŝmaro \koʃ.ˈma.ro\

1. sïönî bängö-li
   • Sur la maldekstra riverbordo statis kabano konstruita, kiel ĉiuj tiuj de la rivero, sur dikaj subteniloj el gvajakano 33, ligno kiu, kiel sciate, ŝtoniĝas en la humido: tiamaniere la loĝantoj estas liberaj de la inundoj, kaj malpli en kontakto kun la vipuroj, kiuj pro sia abundo kaj diverseco estas la teruro kaj koŝmaro de la vojaĝantoj. — (Jorge Isaacs, Maria , gbïänngö tî Andrés Turrisi, Detlef Karthaus na Ruben’ Torres, 1867 → dîko mbëtï)