solelh

Yângâ tî Oksitanïi

Pandôo

solelh \suˈlel\ linô kôlï

1. lâ
   • Que ràie lo solelh, la clàrdat que traucha lo temps e que riula plana e s’estend pariera en l’enuiança de morir. — (Marcelle Delpastre, Saumes pagans , 1974)
   • Un solelh engorgat.
   • Un solelh de las lèbres.
   • De solelh en solelh.
   • A solelh colc.
   • A solelh levat.
   • A la raja del solelh.