yun
: yün
Yângâ tî Breton[Sepe]
Pandôo [Sepe]
yun \ˈjỹːn\ linô kôlï
- müä
- Pa vez erruet « devez ar yun », ez en em vod ar venecʼh en eul lecʼh dibabet, da serr-noz. — (Remont Jestin, « Ar Bouddha hag ar vouddhaadegez » na Gwalarn , niv. 95-96, Here-Du 1936, lêmbëtï 69)
- D’ar sul 26 a viz Ebrel da noz ez eus bet divizet da ehaniñ gant an yun. — (Fabien Lécuyer, « Echu gant yun ar Ghjuventù Independentista » na Ya ! , 8 Mae 2015, niv. 517, lêmbëtï 2)