κύων

Yângâ tî Ngbêne Gerêki

Pandôo

ὁ κύων ὑλακτεῖ· βαύ, βαύ.

κύων \sêndagô ?\ linô kôlï

1. (Nyama) mbo
   • episch: „Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος, / οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκεν, / πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν / ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε 'κύνεσσιν' / οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή, / ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε / Ἀτρείδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.“ — (Homerus, Ilias , München/Leipzig: 2006, K. G. Saur, ISBN 978-3-598-71430-6, Tomus I, 1–7, âlêmbëtï 3–4)