infula
Yângâ tî Latêen[Sepe]
Pandôo [Sepe]
infula \sêndagô ?\ linô gâlï
- bânde
- Gentilium vates infulas, apices, pillea sive galeria utebantur. Infula est fasciola sacerdotalis capitis alba in modum diadematis, a qua vittae ab utraque parte dependent, quae infulam vinciunt; unde et vittae dictae sunt, quod vinciant. — (Isidore de Séville, Etymologiarum libri , XIX)